Festiwal Korelacje

GALA OTWARCIA: TO TYLKO ROCK – DOROTA MASŁOWSKA

Filmy Braci Lumiere z setu „Włatcy Móch idą do kina”
4m 20s | Francja 1895-1896
autorska narracja: Bartosz Kędzierski

„To tylko Rock”
reż. Paweł Karpiński | 1h 30m | Polska 1983
autorska narracja: Dorota Masłowska

„To tylko rock” Pawła Karpińskiego był z jednej strony próbą wykorzystania popularności muzyki gitarowej – na ekranie pojawiają się m.in. Lady Pank, Oddział Zamknięty, punkowcy z Dezertera, a nawet zachodni desant w postaci grupy Classix Nouveaux – z drugiej zaś zaglądał pod podszewkę biznesu rozrywkowego, gdzie idealiści i buntownicy nie mieli szans w starciu z pazernymi cynikami, a nawet organizacja festiwalu rockowego (wzorowanego na Jarocinie) wymaga układów i łapówek. „W oparach papierosów i wódki toczy się brudna gra o wielkie pieniądze”, zauważa Masłowska. Jej autorska narracja, jak zawsze dowcipna i bez litości wyłapująca absurdy świata przedstawionego, pomaga wydobyć spod warstwy lekko zmurszałych rockowych przebojów prawdziwe ludzkie emocje i rozterki. Słuchając jej będziecie śmiać się do łez, lecz dostaniecie także coś do przemyślenia po seansie.
Jakub Demiańczuk

Spotkanie po filmie:

21.11 Dorota Masłowska, Piotr Krzykwa, Igor Kierkosz (prowadzący)

CHUDY I INNI – ARTUR ANDRUS

„The Dancing Pig” z setu „Włatcy Móch idą do kina”
4m 10s | Francja 1907
autorska narracja: Bartosz Kędzierski

„Chudy i inni”
reż. Henryk Kluba | 1h 31m | Polska 1966
autorska narracja: Artur Andrus

Połowa lat sześćdziesiątych. Trwa budowa zapory wodnej w Solinie. Spartańskie warunki, trudności z zaopatrzeniem, błoto, pustka dookoła. Grupa mężczyzn zatrudniona do pracy mimo początkowej niechęci zaczyna nawiązywać przyjacielskie relacje. A gdy na budowie dochodzi do tragedii – a przynajmniej oni są przekonani, że miał miejsce wypadek – postanawiają ukryć sprawcę przed władzami.

Autorska narracja Artura Andrusa, choć często przypomina o realiach życia i pracy na peerelowskiej prowincji, wydobywa jednak z filmu Kluby to, co dziś wydaje się ważniejsze: szorstką, a zarazem dyskretnie podszytą ironią balladę o męskiej przyjaźni i rywalizacji. Komentując „Chudego…” Andrus bywa uszczypliwy, lecz nie ukrywa swojej fascynacji światem pokazanym na ekranie. Jego spojrzenie na dawno minioną rzeczywistość jest dowcipne a przy tym refleksyjne, chwilami nawet smutne.

Jakub Demiańczuk

Spotkanie po filmie:
22.11 Bartosz Kędzierski, Magdalena Orłoś, Beata Kwiatkowska (prowadzenie)

WŁATCY MÓCH IDĄ DO KINA

23.11, 24.11 | godz. 13:15

Seans bezpłatny. Bilety do odbioru w kasie kina w dniu seansu.

Nieme krótkometrażówki z końca XIX i początku XX wieku to często małe arcydzieła formy. Pamiątka czasów, kiedy kino dopiero szukało swojego kształtu i publiczności. Gdy rodziły się nowe gatunki, a za kamerami stawali pionierzy sztuki filmowej. A gdybyśmy tak posadzili przed ekranem Czesia, Anusiaka, Maślanę i innych bohaterów „Włatców móch”? Co mieliby do powiedzenia o filmach braci Lumière czy Georges’a Mélièsa? Macie szansę usłyszeć to na własne uszy. Dajcie się zaskoczyć, bo Bartek Kędzierski i stworzone przez niego postaci w swojej autorskiej narracji nie biorą jeńców.
Jakub Demiańczuk

> Filmy Braci Lumière z lat 1895-1896 (Francja, 4m 20 sek)

> “Les victimes de l’alcoolisme” Ferdinanda Zecca (Francja, 1902, 5min 41sek)

> “Le cochon danseur” (Francja, 1907, 4m 10 sek)

> “Am Sklavenmarkt” Johna Schwarzera (Austria, 1907, 2m 33sek)

> “Satan en prison” Georgesa Mélièsa (Francja, 1907, 5m)

> “Les Lunatiques” Segundo de Chomóna (Francja, 1908, 3m 32sek)

Autorskie narracje do filmów przeczytają aktorzy, którzy są głosami postaci serialu Włatcy Móch.

Pełny set trwa 25 minut.

TRZEBA ZABIĆ TĘ MIŁOŚĆ – AGNIESZKA WOLNY-HAMKAŁO

„Trzeba zabić tę miłość”
reż. Janusz Morgenstern | 1h 32m | Polska 1972
autorska narracja: Agnieszka Wolny-Hamkało

Dwójka młodych ludzi, Magda i Andrzej, próbuje poradzić sobie w wymagającej rzeczywistości wczesnych lat 70. Ona zakochana, jeszcze naiwna, ciężko pracuje, żeby wynająć mieszkanie i uwolnić się od ojcowskiej kontroli. On – cwaniak; zamiast pracy woli kombinować, wchodzi w układy, z których trudno się wyplątać. Ale prawdziwą miłość nie tak łatwo zabić. Jeden z najważniejszych filmów w dorobku Janusza Morgensterna krytycznie przygląda się peerelowskim realiom, a scenariusz Janusza Głowackiego błyskotliwie punktuje absurdy i grozę życiowej sytuacji bohaterów. Autorska audiodeskrypcja Agnieszki Wolny-Hamkało pozwala odczytać historię Magdy i Andrzeja na nowo, także w kluczu feministycznym, przez pryzmat obyczajowych i społecznych zmian, jakie zaszły od czasu premiery. Jest niczym rozmowa, zarówno z postaciami, jaki i widzami. Z pozoru beztroska z czasem pozwala dowiedzieć się czegoś o innych i o sobie samych.

Jakub Demiańczuk

WALKOWER – FILIP ZAWADA

„Les victimes de l’alcoolisme” z setu „Włatcy Móch idą do kina”
5m 41sek | Francja 1907
autorska narracja: Bartosz Kędzierski

„Walkower”
reż. Jerzy Skolimowski | 1h 17m | Polska 1965
autorska narracja: Filip Zawada

W „Walkowerze” Jerzy Skolimowski wraca do swojego alter ego, czyli Andrzeja Leszczyca (znanego już z „Rysopisu”), boksera, który w przeddzień trzydziestych urodzin wraca z wojska i musi zdecydować, jak dalej będzie wyglądała jego przyszłość. Autorska audiodeskrypcja Filipa Zawady jeszcze mocniej podkreśla groteskową rzeczywistość, w jakiej poruszają się zagubieni życiowo bohaterowie filmu, gdzieś na styku starego, zrujnowanego porządku i socrealistycznej nowoczesności symbolizowanej przez gigantyczny kombinat. Filip Zawada stara się przy tym zajrzeć pod podszewkę budowanego przez Skolimowskiego świata. Zwraca uwagę na szczegóły, niepozorne drobiazgi, które potrafią zmienić wymowę konkretnej sceny: czyste buty dyrektora fabryki, numery na tablicy rejestracyjnej, znaczek na drzwiach ciężarówki, liczbę kroków stawianych przez bohaterów, a my wraz z nim zagłębiamy się w labirynt znaczeń, odniesień, symboli.

Jakub Demiańczuk

Spotkanie po filmie:
23.11 Filip Zawada, Krzysztof Majewski (prowadzący)

DZIECINNE PYTANIA – FILIP SPRINGER

„Les Lunatiques” z setu „Włatcy Móch idą do kina”
3m 32sek | Francja 1908
autorska narracja: Bartosz Kędzierski

„Dziecinne pytania
reż. Janusz Zaorski | 1h 37m | Polska 1981
autorska narracja: Filip Springer

W filmie Janusza Zaorskiego realia Polski przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych zostały pokazane z wyjątkową szczerością i bez uciekania się do metafor, które miałby zmylić cenzurę. Autorska narracja przygotowana przez Filipa Springera spycha polityczne konteksty na drugi plan, za to podkreśla to, co zawsze interesowało go jako autora: znaczenie architektury, jej wpływ na relacje społeczne i prywatne życie bohaterów, konsekwencje podejmowanych przez urbanistów decyzji. A przy okazji Springer przypomina, że jest obserwatorem wyczulonym na detale estetyczne (nie tylko wizualne): „Kolory jak u Niedenthala, tylko tak bardziej w szarość”, zauważa, komentując zdjęcia Edwarda Kłosińskiego. I mimochodem zauważa, że 11 milionów Polaków wciąż mieszka w blokach z wielkiej płyty. Czas upływa, lecz blokowiska zmieniają się powoli.
Jakub Demiańczuk

Spotkanie po filmie:

23.11 Filip Springer, Justyna Mańkowska, Mateusz Demski / MINT Magazine

WILCZYCA – DOROTA MASŁOWSKA

„Wilczyca”
reż. Marek Piestrak | 1h 38m | Polska 1982
autorska narracja: Dorota Masłowska

Rodzima kinematografia nigdy nie słynęła z filmów grozy, co nie znaczy, że polscy twórcy nie potrafili ich kręcić. „Wilczyca” Marka Piestraka, opowieść o klątwie i zemście zza grobu, to już klasyka horroru. Historia weterana powstania listopadowego, prześladowanego przez upiora zmarłej żony, dzięki historycznym realiom i gotyckiej atmosferze przypomina produkcje z brytyjskiego studia Hammer Films. Spragniona mocnych wrażeń publiczność to doceniła: po premierze w 1983 roku do kin poszło prawie dwa miliony widzów. Jednak nawet jeśli dobrze znacie film Piestraka, autorska audiodeskrypcja Doroty Masłowskiej sprawi, że spojrzycie na niego w zupełnie nowy sposób. Groza została zastąpiona ironią, a czujne oko pisarki na pierwszy plan wyciąga ukryte w cieniu szczegóły. Zatem na koń („Kopyt! Kopyt!”) i z Dorotą Masłowską ruszajcie przez opary mgły i gejzery sztucznej krwi poznawać tajemnice mściwej Wilczycy!

Jakub Demiańczuk

DŁUG – MICHAŁ WITKOWSKI

„Satan en prison” z setu „Włatcy Móch idą do kina”
5m | Francja 1907
autorska narracja: Bartosz Kędzierski

„Dług”
reż. Krzysztof Krauze | 1h 37m | Polska 1999
autorska narracja: Michał Witkowski

To była jedna z najgłośniejszych spraw kryminalnych lat dziewięćdziesiątych: dwóch drobnych przedsiębiorców, nie mogąc uwolnić się od nieuczciwego i brutalnego ściągacza długów, w akcie desperacji zdecydowało się zabić swojego prześladowcę. Krzysztofa Krauzego ponura historia (imiona jej bohaterów i niektóre szczegóły zmieniono w scenariuszu) zainspirowała jednak nie do nakręcenia filmu sensacyjnego, lecz do bardzo krytycznego spojrzenia na potransformacyjną Polskę, w której ludzie zostali pozostawieni sami sobie z finansowymi, prawnymi i życiowymi problemami.
Autorska narracja Michała Witkowskiego jeszcze bardziej podkreśla gorzką wymowę „Długu”. Przypomina, że ostatnia dekada ubiegłego wieku była nad Wisłą raczej okresem trosk, napięć i szarości. Przygląda się nie tylko moralnym rozterkom i konsekwencjom decyzji bohaterów filmu, lecz także scenograficznym i wizualnym detalom. Oglądany dzisiaj „Dług”, zanurzony w błotnistych szarościach zimy, przywraca widzom Polskę, o której chcielibyśmy zapomnieć.
Jakub Demiańczuk

Spotkanie po filmie:
Michał Witkowski, Jan Pelczar (prowadzenie)

GALA ZAMKNIĘCIA: MARCOWE MIGDAŁY – AGNIESZKA WOLNY-HAMKAŁO

Animacja KINOMURAL ze ściany ZŁANOCKA
„On the Way” Páraic Mc Gloughlin & Kevin Mc Gloughlin
autorska narracja: Maria Peszek

„Marcowe migdały”
reż. Radosław Piwowarski | 1h 29m | Polska 1989
autorska narracja: Agnieszka Wolny-Hamkało

Przyjaciele z małomiasteczkowego liceum zostają brutalnie rozdzieleni przez sprawy wielkiej polityki. Docierają do nich już nie tylko sygnały z Radia Wolna Europa, ale też skutki marca ‘68 roku. Tomek, wnuczek polskiego żołnierza i Marcyś, syn prokuratora przestają sobie ufać. Radosław Piwowarski zrealizował film o dojrzewaniu w charakterystycznym dla siebie słodko-gorzkim stylu. Korzystał przy tym z autobiograficznego doświadczenia, a swoich przyjaciół – marcowych emigrantów – utrwalił w końcowych napisach. Autorska narracja Agnieszki Wolny–Hamkało pozwoli spojrzeć głębiej na „tę naszą młodość”.

Spotkanie po filmie:
Agnieszka Wolny-Hamkało, Bartek Wokan, Robert Więckowski (prowadzenie)