Pornomelancolía

Argentyna, Francja, Brazylia / Argentina, France, Brasil, 2022, 98 min
Reżyseria / Directed by: Manuel Abramovich
Zdjęcia / Cinematography by: Manuel Abramovich
Producent / Producer: Gema Juarez Allen, David Hurst, Rachel Daisy Ellis
Produkcja / Production: Gema Films, Dublin Films, Desvia
Wybrane festiwale i nagrody / Selected festivals and awards: 2022 – IDFA Amsterdam /
IDFA Amsterdam, 2022 – FF San Sebastián / San Sebastián FF, 2022 – MFF Rejkjawik /
Reykjavik IFF

Lalo Santos, meksykańska gwiazda gejowskiego porno, znajduje się w życiowym letargu. Czy sex working może być dla niego lekarstwem?

Lalo Santos, meksykańska gwiazda gejowskiego porno, znajduje się w życiowym letargu. Smutek wyzierający z jego spojrzenia jest widoczny od początku filmu, który przedstawia
jego pierwsze kroki w sex workingu. Do czasu, kiedy zobaczył na Twitterze ogłoszenie o poszukiwaniu aktora do roli Emiliano Zapaty w ambitnym filmie porno o rewolucji
meksykańskiej, pracował w fabryce. Ponieważ przypomina legendarnego rewolucjonistę, postanowił się zgłosić, w nadziei na zamianę przygodnego seksu, który wyrywał go na chwilę z depresyjnej stagnacji i samotności, na zajęcie przynoszące pieniądze. Czy jednak pozwoli mu to poradzić sobie z własnymi, skomplikowanym emocjami oraz zdystansowaniem i niemożliwością bycia sobą w relacji z matką? Zdawkowe wiadomości głosowe, które do niej wysyła, obnażają to, czego reżyser, nazywający go „seks maszyną”, nie chce widzieć – wrażliwość i cierpienie. Chociaż w materiałach wrzucanych do internetu sprawia wrażenie, że prowadzi życie wypełnione wyłącznie bezpruderyjną przyjemnością, tak naprawdę Lalo stara się zrozumieć, w którą stronę zmierza jego życie.

In Lalo Santos’ life the boundaries blur between public and private, virtual and real, work and intimacy – and between porn and melancholy.
Lalo Santos is a Mexican online nude model and gay porn actor. In his life the boundaries blur between public and private, virtual and real, work and intimacy – and between porn and
melancholy. The beautiful opening scene of Pornomelancolía immediately sets the tone that the title soperfectly encapsulates. Lalo Santos, a Mexican online nude model and gay porn actor, stands alone on the sidewalk as people pass him by – both physically and in the spectral reflections in the window through which we watch him. It’s as if he is simultaneously in the frame and
absent from it; like he is actually present on the street, but also just a phantom on a screen. And then he bursts into tears. This scene, like all the other superbly lit and well-composed shots, resembles those from a feature film. Santos is his own boss, and he’s successful online. Except for one instance when it looks like he’s being pushed beyond his limits, there’s an
atmosphere of camaraderie on the set of the ambitious porn film about the Mexican revolution – and Santos is the star, in the role of Zapata. But the hesitant voice messages to his mother, and the feelings of lethargy he confesses to his doctor, reveal that his online existence, like that of many influencers, is taking an emotional toll. The boundaries blur between public and private, virtual and real, work and intimacy – and between porn and melancholy.